نابرابری درآمدی در ایران

طرح مسأله: هدف اساسی در این تحقیق اندازه‌گیری نابرابری درآمدی در ایران است. در این پژوهش فرض ما این است که نابرابری درآمدی در ایران طی سال‌های 1363 تا 1383 افزایش یافته است. روش: ابتدا اطلاعات مقطعی توزیع درآمد (هزینه) به تفکیک مناطق شهری و روستایی بر اساس ریز داده‌های طرح درآمد ـ هزینه (بودجه خانوار) جمع‌آوری و سازمان‌دهی شده است، سپس با استفاده از سه شاخص ضریب جینی، آتکینسن و تایل در بسته نرم‌افزاری stata نابرابری درآمدی طی سال‌های 83-1363 به تفکیک مناطق شهری و روستایی اندازه‌گیری شده است. یافته‌ها: در برآورد از شاخص تایل و شاخص آتکینسن بیشترین سطح نابرابری در مناطق شهری در سال‌های 69 و70 و66 و کمترین سطح نابرابری در سال‌های 82 و83 دیده شده است و در مناطق روستایی بیشترین سطح نابرابری در سال‌های 69 و70 و65 و کمترین سطح نابرابری در سال‌های 82 و83 است. دامنه معنی‌دار &epsilon در شاخص آتکینسن برای مناطق شهری و روستایی بین صفر و یک است. در برآورد ضریب جینی بیشترین سطح نابرابری در سال‌های 65 و70 و66 و کمترین سطح نابرابری در سال‌های 82 و 83 است.